تأثیر تمرین مشاهده ای خودکنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مشاهده ای خودکنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون بود. 52 دانشجوی دختر (18 تا 26 سال) به طور تصادفی در یکی از چهار گروه: الف. الگوی ماهر - خودکنترل، ب. الگوی ماهر - جفت شده، ج. الگوی در حال یادگیری – خودکنترل٬ و د. الگوی در حال یادگیری - جفت شده٬ قرار گرفتند. مطالعه ی حاضر شامل پیش آزمون، اکتساب و آزمون یادداری بود. نتیجه و شکل حرکت به عنوان متغیرهای وابسته مورد اندازه گیری قرار گرفتند. متغیرهای مستقل شامل نوع الگو (ماهر یا در حال یادگیری) و شرایط تمرین (خودکنترل یا جفت شده) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس عاملی، یو- من- ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد که در ارتباط با شکل حرکت، نتایج نشان داد که اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون اکتساب و یادداری معنی-دار نبود. در خصوص امتیازات نتیجه، اثر اصلی نوع الگو در آزمون اکتساب معنی دار بود. گروه الگوی در حال یادگیری عملکرد بهتری را نسبت به گروه الگوی ماهر نشان داد، اما اثر اصلی شرایط تمرین در آزمون اکتساب معنی دار نبود. هم چنین، اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل بین نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون یادداری معنی دار نبود.